De feiten over bekkenbodemspieren trainen met eitjes
In het webinar vertel ik dat ik jaren geleden stuitte op de enige effectieve bekkenbodem oefeningen. Oefeningen voor vrouwen, waarmee je urineverlies kan stoppen. Namelijk het trainen van je bekkenbodem met eitjes. Eitjes van jade, of yoni eitjes. Die eitjes zorgen voor weerstand, net zoals je de versnelling van je fiets hoger zet als je meer kracht wil in je benen.
Trainen met weerstand. Aan de ene kant vond ik het zó vanzelfsprekend, zó begrijpelijk. Ik sprong op vanachter mijn bureau, met zo’n Eureka-gevoel.
(Ik ben overigens niet net als Archimedes naakt de straat op gerend, hoor.)
Maar tegelijkertijd kwam er een kritisch stemmetje in me op: Hoe kan het dat we dit niet allang doen? Waarom trainen we niet allemaal met weerstand? Hoe komt het dat zoveel bekkenfysio’s bekkenbodem oefeningen geven waarbij je moet aanspannen tegen de lucht in? En dat in de huisartsenrichtlijn hetzelfde advies staat?
Er moest iets zijn wat niet klopte.
Bekkenbodem oefeningen met weerstand
De weken daarop zocht ik naar alles wat los en vastzat in de medische wetenschap. Van websites tot wetenschappelijke artikelen. Alles om erachter te komen wat er verkeerd was aan bekkenbodem oefeningen met weerstand.
Het eerste wat ik ontdekte, is dat het trainen met weerstand al 5000 jaar oud is. En helemáál niet is verdwenen. In Aziatische landen doen vrouwen nog steeds bekkenbodem oefeningen met eitjes om hun urineverlies te stoppen.
(Voor de jaren-90 filmfans onder ons: in The adventures of Priscilla – Queen of the desert is een Aziatische vrouw te zien die pinpongballen wegschiet met haar bekkenbodemspieren).
Mijn conclusie: Het was iets westers dat had gemaakt dat de weerstand verdwenen is uit de bekkentherapie.
Kegel oefeningen zoals ze bedoeld zijn
De zoektocht ging verder. Ik stuitte op Arnold Kegel, een bevlogen Amerikaanse gynaecoloog. Hij werd vlak na de Tweede Wereldoorlog beroemd met zijn Kegel oefeningen. Hij zag vrouwen met ongewenst urineverlies, die een operatie wilden.
In die tijd geen tvt-bandje om de plasbuis, maar een flinke operatie. Tijdens die operatie bracht de gynaecoloog een matje in om de plasbuis te ondersteunen, zodat het urineverlies weg zou gaan.
We weten inmiddels wat dat soort matjes bij sommige vrouwen tot gevolg kan hebben op lange termijn. Maar op korte termijn was het ook niet om te jubelen. Bij veel vrouwen bleef het urineverlies bestaan of het werd erger. En die vrouwen hadden ook nog een enorme jaap in hun buik.
Kegel wilde deze vrouwen écht helpen en kwam op het idee om ze eerst te laten trainen met weerstand. Hij had het idee niet van zichzelf, maar van een inheemse Afrikaanse stam.
Er waren veel vrouwen die de stap wel wilden zetten om die risicovolle operatie uit te stellen. En wat bleek: bij 84% van die vrouwen die de oefeningen deed, stopte het urineverlies. Voorgoed!
(Feitje: de vrouwen meldden spontaan dat hun seksleven er ook nog op vooruit ging. Ze werden makkelijker vochtig en kwamen vaker klaar.)
Kegel deelde zijn bevindingen in de wetenschappelijke literatuur. Publicatie na publicatie met superresultaten.
Maar ja, wel in een tijd waarin het taboe op urineverlies nog reusachtig was. En dat menig vrouw en dokter het inbrengen van een rubberen staaf in de vagina ongehoord vond.
Op de afbeelding zie je de perineometer die Arnold Kegel ontwikkelde.
Waarom de moderne Kegel oefeningen niet werken
Nadat Kegel van het wetenschappelijke toneel was verdwenen, veranderden de adviezen in de literatuur langzaam maar zeker. De Kegel oefeningen waren niet meer bekkenbodem oefeningen met weerstand. Nee! Het werd alleen de bekkenbodemspieren aanspannen.
Daar was het dus! Recht voor mijn neus. Die weerstand was weg! Uit luiheid? Omdat het taboe zo groot was? Dat stond er niet bij.
Maar zonneklaar is wel dat vanaf dat moment de resultaten minder goed werden. Of eigenlijk: dramatisch daalden.
Van de 84% bij wie het urineverlies stopte mét weerstand, ging het hard bergafwaarts. Slechts 36% die “enig effect” hadden zónder weerstand. En dan ook nog alleen als ze bleven oefenen.
Dat is dus waarom de meeste Kegel oefeningen niet werken! Het zijn niet meer de échte oefeningen voor vrouwen om urineverlies te stoppen.
Jaren later, begin twintigste eeuw, kwam de evidence-based medicine om de hoek kijken. Op zich prima dat je medische adviezen alleen wil baseren op gedegen onderzoek. Maar het wil niet zeggen dat alle kennis die we vóór het jaar 2000 hebben opgedaan opeens niks meer waard is. Of erger nog: dat het onjuist zou zijn.
Sinds de evidence-based medicine zijn er drie grote onderzoeken gedaan (Cochrane reviews). Daarin vergeleken de onderzoekers het bekkenbodem oefeningen bij een bekkenfysiotherapeut met het trainen met eitjes.
Hier lees je de samenvatting van het meest recente onderzoek:
Vaginale gewichten voor het trainen van de bekkenbodemspieren om urine-incontinentie bij vrouwen te behandelen
“Urineverlies bij hoesten, niezen of sporten (stressincontinentie of urineverlies bij inspanning) is een veelvoorkomend probleem bij vrouwen. Het komt vooral vaak voor na de bevalling, wanneer ongeveer een op de drie vrouwen urine verliest.
Bekkenbodem oefeningen zijn de meest voorkomende vorm van de behandeling van dit probleem. Een manier waarop vrouwen deze spieren kunnen trainen, is door kegelvormige gewichten of eitjes in de vagina te plaatsen. En vervolgens de bekkenbodemspieren aan te spannen om te voorkómen dat ze er weer uitglijden.”
Geen verschil tussen bekkentherapie en eitjes
“In dit onderzoeken werden 23 kleine onderzoeken beoordeeld, waarbij 1806 vrouwen betrokken waren. De resultaten van deze onderzoeken toonden consequent aan dat het gebruik van vaginale gewichten of eitjes beter is dan geen behandeling.
We vergeleken vaginale gewichten en eitjes met andere behandelingen, zoals bekkenbodemspiertraining zonder gewichten en elektrische stimulatie van de bekkenbodem*. Er waren geen duidelijke verschillen tussen de behandelingen.
Dit kan zijn omdat het aantal deelnemers aan de onderzoeken klein was. Grotere aantallen kunnen nodig zijn voor eventuele verschillen in het effect van de behandelingen onomstotelijk te maken.
Sommige vrouwen vinden vaginale gewichten onaangenaam of moeilijk te gebruiken, dus deze behandeling is mogelijk niet voor alle vrouwen nuttig.”
Bekkenbodem trainen helpt niet om urineverlies te stoppen?
Veel vrouwen met stressincontinentie zullen niet genezen worden door deze behandelingen. Daarom is het belangrijk dat onderzoeken de kwaliteit van leven beoordelen tijdens en na de behandeling. Weinig van deze onderzoeken deden dat.
De meeste onderzoeken waren van vrij korte duur. Het is dus moeilijk te zeggen wat gebeurt op langere termijn bij vrouwen met stressincontinentie.”
* Elektrische stroom waardoor je bekkenbodemspieren samentrekken
Wat wil jij: 16% of 93% kans op het stoppen van je urineverlies?
In het onderzoek hebben ze het trainen met de eitjes anders aangepakt dan in de SUN training. Dat is in mijn optiek ook waarom de SUN training zoveel betere resultaten geeft dan bekkentherapie of het zelf trainen met eitjes of gewichtjes.
Ze gaven de uitleg over het trainen meestal in één afspraak en ze gingen steeds zwaardere gewichtjes gebruiken. Verder waren er geen instructies of oefeningen. De deelneemsters kregen dus ook geen ontspanningsoefeningen.
Wat ik aan te merken heb op het onderzoek:
- Met één afspraak red je het niet: De deelneemsters aan de SUN training geven we tijdens de training heel vaak extra tips om écht het verschil te maken;
- Bij het trainen met de eitjes gaat het niet om het gewicht, maar om de omvang: Je traint niet met een steeds zwaarder eitje, maar juist met een steeds kleiner (en dus lichter) eitje.
Je denkt misschien dat de bekkenbodemspieren trainen bij de bekkenfysiotherapeut betere resultaten gaf. Maar nee, het eitje en de korte instructie kwam even goed uit de test.
Of eerder: even slecht! Een kans op stoppen van het urineverlies van (schrik niet:) 16%. Zestien procent!!
Dit soort onderzoek bepaalt de huidige richtlijn van de huisarts. En zo blijven je huisarts en je bekkenfysio in rondjes draaien, terwijl jij er geen meter mee opschiet.
Het gebrek aan goede begeleiding bepaalt ook waarom bekkenbodem oefeningen met een apparaat, zoals de Perifit, de Elvie trainer of de Kegel8 trainer, niet effectief zijn. En vaak zelfs je urineverlies verergeren.
Je bekkenbodemspieren trainen door gerichte oefeningen voor vrouwen om urineverlies te stoppen
Ik hoor je denken: maar Erna, waarom verkoop je niet een los eitje met een papiertje met instructies? Simpelweg omdat ik je liever help je urineverlies écht te stoppen. Niet met 16% kans op verbetering, maar met 93% kans.
Want ja, bij de SUN training stoppen maar liefst 93% van de vrouwen die de oefeningen doen haar urineverlies.
Beter dus nog dan dr. Kegel. Waarom? Omdat de aanpak bij de SUN training breder is dan alleen met weerstand trainen.
Waarom geen 100%? Omdat, helaas, sommige vrouwen een aandoening hebben die het resultaat in de weg staat.
Terug naar die 16%: Persoonlijk zou ik niet eens beginnen als ik maar 16% kans had en m’n leven lang moest trainen.
Ik heb verder ontdekt dat alleen maar je spieren trainen niet het complete verhaal is. De kans op overtrainde bekkenbodemspieren ligt namelijk op de loer. Je zult niet de eerste zijn die daar last van krijgt als je zelf aan de slag gaat.
Wat je nodig hebt, is een flexibele bekkenbodem. Met spieren die zoveel mogelijk ontspannen zijn en kunnen aanspannen als dat nodig is. Met een core die meehelpt om de druk op je bekkenbodem te verdelen.
In de SUN training krijg je dat voor elkaar. Zodat je wél je urineverlies stopt. En kun je ophouden met trainen, omdat je bekkenbodemspieren zelf weer ‘weten’ wat ze moeten doen.
Dat is het moment dat je weer op de trampo kan met je kinderen. En sprintjes kunt trekken zo vaak als je wil. Zonder klef incontinentiemateriaal.
Zoals Suzan. Zij is een van de duizenden deelneemsters aan de SUN training die haar urineverlies stopte door te trainen met eitjes. Lees hier haar ervaringen
Effectief je bekkenbodem trainen tegen urineverlies bij inspanning
Heb jij stressincontinentie, ofwel urineverlies bij lachen, niezen, springen, hardlopen, enzovoort?
Ga dan niet voor 16% kans op effect en de rest van je leven trainen, maar start met de SUN training.
Klik op de knop en lees snel verder hoe de SUN training jou kan helpen:
Benieuwd naar meer ervaringen over de SUN training. Kijk maar eens bij de uitgebreide reviews over de SUN training.
Gebruikte bronnen:
1. Dumoulin C, Cacciari LP, Hay-Smith EJC. Pelvic floor muscle training versus no treatment, or inactive control treatments, for urinary incontinence in women. Cochrane Database Syst Rev. 2018 Oct 4;10(10):CD005654. doi: 10.1002/14651858.CD005654.pub4.
2. Herbison GP, Dean N. Weighted vaginal cones for urinary incontinence. Cochrane Database Syst Rev. 2013 Jul 8;2013(7):CD002114. doi: 10.1002/14651858.CD002114.pub2.
3. Kegel AH. Early genital relaxation; new technic of diagnosis and nonsurgical treatment. Obstet Gynecol. 1956 Nov;8(5):545-50.
4. Kegel AH. The nonsurgical treatment of genital relaxation; use of the perineometer as an aid in restoring anatomic and functional structure. Ann West Med Surg. 1948 May;2(5):213-6.
5. Thuisarts.nl – de officiële website van de Nederlandse huisartsen. Ik heb urineverlies bij inspanning (inspannings-incontinentie).
6. Afbeelding Perineometer – Research Lab, Inc. https://doi.org/10.6083/M4CN7299
Ik zou graag mijn ervaring willen delen. De specifieke groep zijn vrouwen! Daarmee is al heel veel gezegd. Een apart slag volk. Het goede van de SUNtraining is dat je niet alleen je lijf maar ook je hoofd wordt meegenomen. Er zit een goede opbouw in. Heel professioneel, taboe doorbrekend wat mij betreft. Het geeft inzicht in onze groep vrouwen, je eigen lijf en hoe het allemaal werkt. Voor mij heeft de bekkenbodemfysio maar even iets effect gehad. De SUNtraining nu na 6mnd al zoveel meer. Ik ben heel blij dat dr. Erna Beers met zoveel energie en passie vrouwen begeleid om een be5er kwaliteit van leven te hebben. Mijn dank is groot !
Dank je wel, Melissa, dat je jouw ervaringen deelt. Zo help je andere vrouwen om ook die belangrijke stap te zetten. Daar doen we het voor, toch?
Ik ben nog niet zo lang bezig met de training (6 weken).
Maar wat ik nu al merk is dat de holistische aanpak voor mij het verschil maakt. Ik heb nu al 2 zaken in mijn leven veranderd zoals mijn motivatie echt onderzoeken (de tijd die je er in steekt, haal je er nadien zeker uit) om niet de zoveelste faalervaring te incasseren. Dit pas ik nu ook toe op andere voornemens bij mezelf. Ook hebben de ontspanningsoefening me al zoveel nieuwe levenswijsheiden uit mezelf opgeleverd waar ik zo blij van wordt en mezelf beloof dit blijvend in mijn leven in t bouwen. De regelmatige Q en A’s ondersteunen de motivatie!.
Doet zo goed om lichaam en geest als een eenheid te behandelen.
Rut, wat goed om te horen dat je zo blij bent met de aanpak in de SUN training. Zet ‘m op!
Ik ben helemaal eens dat weerstand de juiste manier is van trainen in combinatie met ontspannen van de bekkenbodem en trainen van de code.
Alleen is het niet helemaal eerlijk om alle bekkenfysiotherapeuten over 1 kam te scheren. Vroeger werd er in de bekkenfysiotherapie veel aandacht besteed aan aanspannen, maar tegenwoordig wordt er veel breder gekeken en wordt dit ook allemaal meegenomen in de therapie.
Het grootse verschil waardoor de SUN-training beter werkt dan bekkenfysiotherapie is mijns inziens het feit dat je er zelf een (redelijk) bedrag voor moet neerleggen, waardoor je al veel meer gemotiveerd bent om echt de oefeningen te doen. Binnen de bekkenfysiotherapie ligt het ‘slechte’ resultaat meestal niet aan de therapie, maar meer aan de therapietrouw.
Zodoende is de SUN training zeker effectief, maar kan bekkenfysiotherapie, met een goede bekkenfysiotherapeut en de juiste motivatie van jezelf even effectief zijn.
Dank je wel voor je reactie. Er zijn meer verschillen die meespelen in mijn optiek. Het feit dat je bij de SUN training op elk moment hulp kan krijgen ipv alleen bij een controle, dat er holistisch wordt gekeken, én, en dat vind ik als seksuoloog een belangrijke: er niet onnodig inwendig onderzoek wordt gedaan bij vrouwen waar onevenredig vaak nare ervaringen rondom het bekkengebied een rol speelt.
Ik heb afgelopen week het webinair gevolgd.
Ik ben nog niet overtuigd van het trainen met weerstand d.m.v, eitjes.
Als je traint met weerstand, wil dat zeggen dat het hulpmiddel weerstand geeft, en dat de weerstand verhoogd kan worden.
Naar mijn idee geven de eitjes geen weerstand.
Kan je dit uitleggen?
Ik hoor het graag.
Beste Jeannet, het is een combinatie, van iets waartegen je spieren moeten aanknijpen in combinatie met het op spanning zetten van het touwtje.
Ik kom telkens weer op deze site terecht in mijn zoektocht. Maar iets weerhoudt me er van om deze training te volgen. Wat voor mij ook niet helpt is dat een vraag zoals die van Jeanet op maart niet door ebeers is beantwoord.
Beste Helen, goed dat je opmerkt dat je weerstand voelt.
Wat betreft de reactie op de eerdere vraag: de SUN training is inmiddels zó groot gegroeid, dat ik een team heb dat mij helpt. Zo kan ik me richten op het helpen van de vrouwen om hun urineverlies te stoppen.
Hallo team,
Ik volg jullie ook een poosje. Mijn urine verlies heeft meer te maken met als ik moet plassen bv 1 x in de nacht gewoon al vloeit op weg naar toilet. Net of ik te laat ben. Geen controle. Terwijl ik dat niet altijd heb. Niet elke dag.
Weet ook niet of ik de vraag hier moet stellen. Werkt de sun training ook voor dit probleem. Met vollere blaas heb ik het ook bij niezen, maar niet altijd. Het lijken wel twee problemen.
Beste Wieneke, dat klinkt inderdaad of je een combinatie hebt van een overactieve blaas en urineverlies bij inspanning. De Rust in je Blaas training werkt goed tegen een overactieve blaas, de SUN training helpt je om je urineverlies bij inspanning te stoppen. Vaak verdwijnen daarbij ook de klachten van een overactieve blaas. We raden vrouwen vaak aan om eerst de SUN training te volgen, tenzij je het meest last hebt van je overactieve blaas, dan kun je ook beginnen met de Rust in je Blaas training.