An (71 jaar) heeft ongewild urineverlies na een hersenbloeding. In een mail schrijft ze me: “Urge incontinentie is chronisch door een hersenbloeding. Dus ik doe het er maar mee.”

Ze baalt het ergst van de heftige aandrang als ze uit de auto stapt en richting de voordeur loopt. De aandrang om te plassen komt vaak plotseling op en is heftig. De wc haalt ze niet op tijd. En dat terwijl ze in de auto nog geen aandrang had.

“Sterker nog, al heb ik 10 minuten ervoor nog geplast, dan nog kan het mis gaan.”

Van haar mails krijg ik geregeld tranen in mijn ogen. Van het lachen om haar droge humor.

En van ontroering. Om wat ze heeft meegemaakt. Hoeveel dalen ze heeft gezien, en hoe ze ondanks dat de moed erin houdt en doorzet.

Humor en doorzettingsvermogen. De perfecte ingrediënten om ongewild urineverlies te stoppen. Ook als je het eigenlijk niet meer verwacht.

An is de Rust in je blaas training gaan doen. Ook al had de aandrang incontinentie een duidelijke oorzaak: de hersenbloeding. Ze wist dat de kans bestond dat het niks zou helpen.

Haar verwachtingen waren bescheiden, maar haar wens natuurlijk enorm. “Wanneer ik de rest van mijn leven oefeningen zou moeten doen,” schrijft ze in een volgende mail, “of eventueel bepaalde medicatie zou moeten gebruiken, dan heb ik dat ervoor over.”

Aan het einde van de training heb ik haar gevraagd naar haar ervaringen. Lees Ans verhaal en bedenk: als zij het kan, na een hersenbloeding, kan ik het ook.

“Vaak plassen en niet kunnen ophouden”

“Acht jaar geleden kreeg ik een hersenbloeding. Een van de gevolgen: erg vaak plassen. M’n plas ophouden was er al helemaal niet bij. Urge incontinentie dus.

Dat maakte me onzeker, ik vond het gênant en ja, ik werd er eerlijk gezegd best verdrietig van. Zolang ik thuis was, vond ik het irritant dat ik meestal nat de wc bereikte, maar wanneer ik de deur uit moest, werd het pas oprecht vervelend.

Thuis gebruikte ik maandverband (de drogist is er niet armer van geworden) en als ik wegging incontinentiebroekjes.

Vlak voordat ik de deur uit zou gaan, ging ik altijd even plassen. Vaak was ik nog geen kwartier op pad of het was al mis. Balen!

En als ik het onderweg volhield, dan gebeurde het steevast wanneer ik uit de auto stapte. De voordeur haalde ik niet droog.

“Ik las dat er weinig te doen is aan urge incontinentie”

Zoeken op internet leerde me dat ik last had van urge incontinentie en dat aan deze vorm van incontinentie niet veel te doen was. Schoorvoetend ging ik naar de huisarts, die me doorverwees naar de bekkenfysiotherapeut.

Veel vertrouwen had ik daar niet in, want het was geen stress incontinentie, maar vanuit de gedachte: baat het niet, dan schaadt het niet. De incontinentie werd er noch beter, noch slechter van. De meeste baat had ik bij haar tips om de obstipatie aan te pakken.

Een uroloog zag ik niet zitten: matjes, een bandje en aanverwante artikelen leken me ook niet ‘halleluja’. En dus bleef het doormodderen.

Ik baalde als een stekker. Ik beperkte voeding en dranken die invloed hadden op de blaas, experimenteerde met meer en minder drinken, trainde braaf de bekkenbodemspieren. Zonder resultaat.

“Ben er bijna. Jaag iedereen van de wc en zet de deur vast open!”

Ik ben gehandicapt, heb een flink huis, moet ver lopen naar de wc, en heb een bejaarde hond, die al net zo moeilijk loopt is als ik. Je raadt het al: dat ging heel vaak fout. En omdat ik alleen ben, was die arme hond het pispaaltje. Interesseert hem gelukkig niks, als ik maar tegen hem praat.

Mijn kinderen wonen allebei 140 km van me vandaan. Dat betekent, als het meezit, anderhalf uur in de auto. Nou, dat is best lang als je zo vaak moet plassen.

Als ik er bijna was, biddend en smekend dat de stoplichten meewerkten, de brug niet openstond en de medeweggebruikers een beetje doorreden, belde ik op: “Ben er bijna. Jaag iedereen van de wc en zet de deur alvast open!”

En dan, als ik er eindelijk was: Hoppa! Dan ontsnapte het alsnog uit m’n blaas, voordat ik de deur van de wc open had. Vergeef me: ik heb menig keer een hartig woordje met de Heer gesproken!

“Ook míjn brein kon nog wat leren”

Ik had dan ook flinke twijfels of de Rust in je blaas training wel zou helpen, omdat de oorzaak van het blaasgedoe de halfzijdige verlamming is. En dus de verstoorde aansturing vanuit de hersenen. Plus: overal lees je dat aan urge incontinentie weinig te doen is.

Maar wat bleek? Ook míjn brein kon nog wat leren. Door m’n hersenen te vertellen dat ik mijn plas best kan ophouden, dat ‘ie nog niet op knappen staat, en door hardop te tellen wanneer ik aandrang heb, lukt het me steeds vaker om het droog te houden. Zelfs wanneer ik op pad ben geweest.

Ik krijg meer controle over mijn hersenen. En dat, leerde Erna mij, is de echte oorzaak van urge incontinentie!

“Ook ’s nachts gaat het goed”

Maar….ik moet blijven focussen. Heb nog wel eens de neiging te veel uit te stellen. En dat wordt direct bestraft.

Natuurlijk weet je best dat je niet alleen bent met dat probleem. Maar de verhalen, tips en suggesties die je krijgt van de “medezeikerds” en van Erna zijn zinvol en geven ook steun.

De aandrang wisselt, zoals mijn hele lijf wisselend reageert. Ik heb het urineverlies nog niet onder controle, maar heb wel steeds vaker “goede” dagen met veel minder aandrang. Ook ’s nachts gaat het goed. Ik hoef er nog maar een of twee keer uit.

“Ik kom droog thuis, óók na een lange rit”

Het grootste pluspunt vind ik wel, dat ik nu doorgaans droog thuiskom, óók na een lange rit! De kinderen hoeven niet meer de wc-deur open te houden. Dat is oprecht een verademing.

In zes weken tijd heb ik dus al resultaat. Het probleem is niet in één keer van de baan, maar ik blijf mezelf trainen, totdat het is ingesleten. Maar het werkt! En dat zonder medicatie of ingrepen.

“Het werkt! En dat zonder medicatie of ingrepen.”

Herken je de klachten van An:

• Die heftige aandrang, die prikkeling van de blaas, steeds als je in de buurt van een wc komt
• Dat ongewild verlies van urine, omdat je blaas je de tijd niet gunt om eerst op het toilet te gaan zitten
• De voorzorgsplasjes, om maar te voorkómen dat je aandrang krijgt

Dan is de kans groot dat je urge incontinentie hebt. Een andere naam is een overactieve blaas.

An kan de wc weer ontspannen halen, dankzij de Rust in je blaas training. Wil jij dat ook?

Klik op de knop en lees snel verder hoe de Rust in je blaas training jou kan helpen:

Niet alleen An deelde haar ervaringen over de Rust in je blaas training. Kijk maar eens bij de uitgebreide reviews over de Rust in je blaas training.