Met 30+ jaar medische kennis jouw incontinentie effectief stoppen

zelfs als de oefeningen van je huisarts en bekkenfysiotherapeut niet hebben geholpen.

Mijn verbazing

Wist je dat de helft van alle vrouwen in hun leven last heeft van urineverlies? Dat is 1 op de 2 vrouwen! En wist je dat dat maar een derde van die vrouwen naar de huisarts gaat? We accepteren urineverlies, uit schaamte of omdat we denken dat het er nou eenmaal bij hoort. Helemaal als je kinderen hebt of als je in de overgang komt. Er zijn zelfs reclames die doen alsof je problemen zijn opgelost als je incontinentiemateriaal draagt. Maar dat is natuurlijk niet waar. Er heerst dus een fors taboe en de maatschappij lijkt te klakkeloos te accepteren dat je als moeder niet hoeft te verwachten nog ‘droog’ trampoline te kunnen springen. Je urineverlies wordt steeds wat erger en je gevoel van vrouwelijkheid verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Meer dan 25 jaar aan medische kennis

Dr. Erna Beers (1973) is arts, wetenschapper, klinisch farmacoloog en seksuoloog. Ze vertelt over haar achtergrond:

“Tijdens mijn puberteit ben ik een jaar ziek geweest. Het was onduidelijk wat er precies aan de hand was. De ‘gewone’ dokters konden me niet verder helpen en dus kwam ik bij een ‘alternatief’ therapeut.

Binnen onvoorstelbaar korte tijd was ik weer de oude.

Dat intrigeerde me enorm, waardoor ik me ging verdiepen in de complementaire geneeskunde. Ik wilde alternatief therapeut worden. Mensen helpen hun oude balans te vinden of, als dat niet kon, een nieuwe balans te vinden.

Mijn huisarts drukte me op het hart om geneeskunde te gaan studeren, zodat ik een erkend beroep zou hebben. Ik besloot zijn advies op te volgen.

Het samenspel tussen lichaam, geest en achtergrond van de mens

Bevlogen stortte ik me op de studie. Het samenspel tussen lichaam, geest en de achtergrond van de mens interesseerde me heel erg.

Dat samenspel dacht ik te vinden in de psychiatrie. Na mijn artsexamen ging ik in de psychiatrie werken en wilde ik me gaan specialiseren tot psychiater. Ik kreeg alleen steeds meer twijfels.

De psychiaters in de instelling waar ik werkte, spraken nauwelijks met hun patiënten. Ze zagen de patiënten als ze pillen gebruikten en verder waren ze vooral met het beleid bezig. De psychologen voerden de gesprekken die ik wilde met de patiënten.

Na twee jaar twijfelen besloot ik dat dit niet was wat ik wilde.

Ik werkte hierna bij Lareb, een bedrijf dat onbekende bijwerkingen van medicatie opspoort.

Ik raakte gefascineerd door de werking van geneesmiddelen op receptorniveau: ik kon bijwerkingen verklaren, voorspellen en voorkómen door rekening te houden met de werking van medicatie.

Wat ik verder ontdekte, is dat veel ‘alternatieve’ preparaten wel degelijk werkzame stoffen bevatten.

Kennis delen = Erna

Mijn kennis deelde ik in die tijd door heel veel onderwijs te geven aan studenten geneeskunde, farmaciestudenten, aan artsen, apothekers, psychologen en verpleegkundig specialisten.

Ook schreef ik veel over bijwerkingen, in het bijzonder van medicatie voor psychiatrische aandoeningen.

Ik adviseerde steeds meer artsen en apothekers wat ze moesten doen als ze een patiënt met een bijwerking hadden. Zo was ik toch nog bezig om patiënten te helpen. Dat voelde goed.

Aansluitend ben ik promotieonderzoek gaan doen, een lang gekoesterde wens, en de opleiding tot klinisch-farmacoloog. Ik werd een dokter met nog meer kennis van medicatie. Een beetje tussen arts en apotheker in.

Tot in de Tweede Kamer

In 2014 rondde ik die periode af in mijn proefschrift. Het deed nogal wat stof opwaaien: ik kwam op de radio bij BNR en een Amerikaanse radiozender en mijn proefschrift werd zelfs in de Tweede Kamer besproken.

Wat ik na mijn promotie moest doen, wist ik niet zo goed. Ik vond een baan als onderzoekscoördinator in het AMC.

Daarnaast richtte ik mijn eigen bedrijf op, waarbij ik me richtte op nascholing over het goed voorschrijven van medicatie.

Ook werd ik hoofdredacteur van Molemans Praktische Psychofarmacologie, een leerboek voor psychiaters in opleiding en naslagwerk voor iedereen die psychofarmaca voorschrijft.

Alle puzzelstukjes op hun plek

Maar er wrong iets.

Het kwartje viel door de toespraak van Steve Jobs aan Stanford University: Connecting the dots.

Ofwel: herken de rode draad in je leven door cruciale beslismomenten (de punten of ‘dots’) met elkaar te verbinden.

Die rode draad in mijn leven was de seksuologie. Als kind vond ik die kriebels in mijn buik al uitermate interessant en in mijn puberteit las ik alles wat los en vast zat over seksualiteit.

Als student was ik lid van het Safe Sex Promotieteam van de GGD en verdiepte ik me in de psychologie van de seksualiteit.

Daarnaast was ik zeer bewust geneeskunde gaan studeren om mensen echt te kunnen helpen. En dat samenspel van lichaam, geest en achtergrond zijn juist bij seksualiteit van belang. Dus ook dat klopte.

Ik meldde me aan voor de opleiding tot seksuoloog, maar bleek twee jaar te moeten wachten tot ik kon starten. Een tegenvaller.

Het taoïsme

Ik zat ondertussen niet stil. Tijdens een zoektocht naar wat ik wél kon doen in de tussentijd stuitte ik op het taoïsme. Mijn mond viel open van verbazing.

De taoïsten bleken in feite regelrechte wetenschappers te zijn, met heel veel kennis. In sommige opzichten zelfs meer dan nu, omdat ze nog daadwerkelijk keken naar de mens.

Vijfduizend jaar oude kennis, die verbazingwekkend kloppend bleek te zijn.

Ook dit klopte met mijn bevinding tijdens de puberteit dat er méér was dan alleen de westerse geneeskunde.

En als wetenschapper vind ik het mijn plicht niks klakkeloos aan te nemen en om verder te kijken dan de neus van de westerse geneeskunde lang is.

De westerse wereld lijkt te doen alsof de geneeskunde pas in de laatste 500 jaar is begonnen. Acupunctuur, geneeskrachtige kruiden enzovoort zouden allemaal onzin zijn.

Ik kijk daar anders tegen aan. De wereld gaat natuurlijk al veel langer mee en er waren vóór ons zeer ontwikkelde samenlevingen.

Urineverlies is onnodig

Over urineverlies maak ik me oprecht druk: het is namelijk onnodig! We accepteren het, terwijl het in feite heel eenvoudig op te lossen is.

Elke keer als er weer een deelneemster aan de training vertelt dat ze eindelijk van haar incontinentie af is, krijg ik kippenvel. Daar doe ik het voor!

De unieke combinatie van ruim 25 jaar kennis opdoen heb ik verwerkt tot een zeer succesvolle training voor moeders om hun urineverlies te stoppen, de SUN training.

Ondertussen zijn meer dan 1500 vrouwen van hun incontinentie afgekomen door hun bekkenbodemspieren te trainen.

Daarnaast heb ik een online training ontwikkeld om een overactieve blaas of urge incontinentie aan te pakken: de Rust in je blaas training. Voor vrouwen én mannen.

Sinds 2018 ben ik seksuoloog NVVS i.o. Daarover kun je meer lezen op mijn andere website.

Mensen helpen door al mijn kennis te combineren en te delen, waardoor ik wél verder kan kijken dan de richtlijnen die slechts op 30-50% van de mensen toepasbaar is. En dan niet een beetje helpen, maar echt zorgen voor die nieuwe balans. Dat is mijn passie.”